Aller au contenu

stag

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Anglais

Étymologie

Du moyen anglais stagge, soit de l’anglo-saxon (non-attesté) ou du vieux norois steggr.

Nom commun

Singulier Pluriel
stag
\stæɡ\
stags
\stæɡz\

stag \stæɡ\

  1. Cerf.

Dérivés

Synonymes

Prononciation

  • (États-Unis) : écouter « stag [stæɡ] »
Stag

Anagrammes

Breton

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif

stag \ˈstɑːk\

  1. Attaché.
  2. Lié.

Dérivés

Références

  1. Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 113a
  2. Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 793b

Forme de verbe

stag \ˈstɑːk\

  1. Troisième personne du singulier de l’indicatif présent du verbe stagañ/stagiñ.
  2. Deuxième personne du singulier de l’impératif du verbe stagañ/stagiñ.

Anagrammes

Néerlandais

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

Nombre Singulier Pluriel
Nom stag stagen
Diminutif

stag \Prononciation ?\ neutre

  1. (Marine) Étai.

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 59,7 % des Flamands,
  • 62,5 % des Néerlandais.

Prononciation

  • (Région à préciser) : écouter « stag [stɑɣ̊] »

Anagrammes

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]