brug

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Voir aussi : Brug, brùg

Afrikaans

Étymologie

Du néerlandais brug.

Nom commun

brug \Prononciation ?\

  1. (Architecture) Pont.

Prononciation

Breton

Étymologie

Emprunt au latin populaire brūcus → voir Bruc-sur-Aff et bruyère. Il a évincé groegan en moyen breton.

Nom commun

Mutation Collectif Singulatif Pluriel
Non muté brug brugenn brugoù
Adoucissante vrug vrugenn vrugoù
Durcissante prug prugenn prugoù

brug \bryːk\ masculin

  1. (Botanique) Bruyère, callune.

Dérivés

Voir aussi

  • brug sur l’encyclopédie Wikipédia (en breton) 

Danois

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

brug \Prononciation ?\ masculin

  1. Recours.

Synonymes

Néerlandais

Étymologie

Du moyen néerlandais brugge, tiré d’un ancien *brugga, qui remonte au germanique *brugjōn ; à rapprocher de l’allemand Brücke, de l’anglais bridge.

Nom commun

Nombre Singulier Pluriel
Nom brug bruggen
Diminutif bruggetje bruggetjes

brug féminin \brʏχ\, \brʏx\

  1. (Architecture) Pont.

Synonymes

Dérivés

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 100,0 % des Flamands,
  • 99,7 % des Néerlandais.

Prononciation

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]