flink

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Allemand

Adjectif

flink \ˈflɪŋk\

  1. Agile.
  2. Rapide (pour un fusible).

Prononciation


Danois

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif

flink \Prononciation ?\

  1. affable, aimable, gentil, amène

Synonymes

Néerlandais

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif

Forme Positif Comparatif Superlatif
Forme indéclinée flink
\flɪnk\
flinker flinkst
Forme déclinée flinke flinkere flinkste  
Forme partitive flinks flinkers

flink \flɪnk\

  1. Vaillant, ferme, courageux.
    • een flinke kerel : un gaillard courageux

Synonymes

Adverbe

flink \flɪnk\

  1. Vaillamment, énergiquement, bien.
    • eens flink : un bon coup
    • een probleem flink aanpakken : aborder un problème de front
    • flink groeien : bien pousser
    • iemand flink onder handen nemen : réprimander vertement quelqu’un
    • iemand flink de waarheid zeggen : dire à quelqu’un ses quatre vérités
    • met flink veel water : à grande eau

Synonymes

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,6 % des Flamands,
  • 100,0 % des Néerlandais.

Prononciation

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]


Norvégien

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif

flink + i/til

Neutre Masculin
Féminin
Indéfini singulier flinkt flink
Singulier défini et pluriel flinke flinke
  1. Doué.
  2. Appliqué.
  3. Fort.