dikiĝi

Voir aussi : dikigi

Espéranto

Étymologie

Verbe composé de la racine dika (« gros, épais »), du suffixe -iĝ- (« devenir, tendre vers ») et de la terminaison -i (« verbe ») .

Verbe

Temps	Passé	Présent	Futur
Indicatif	dikiĝis	dikiĝas	dikiĝos
Participe actif	dikiĝinta(j,n)	dikiĝanta(j,n)	dikiĝonta(j,n)
Adverbe	dikiĝinte	dikiĝante	dikiĝonte
Mode	Conditionnel	Volitif	Infinitif
Présent	dikiĝus	dikiĝu	dikiĝi
voir le modèle “eo-conj-intrans”

dikiĝi \di.ˈki.d͡ʒi\ intransitif    mot-dérivé UV

1. Grossir.
   • Mi, kiu tiom ŝatas ĉokoladon kaj dolĉaĵojn, ofte irus tien kaj aĉetus multon, se mi ne timus dikiĝi. — (Claude Piron, Gerda malaperis!)

     Moi, qui aime tellement le chocolat et les sucreries, j’irais souvent là-bas et j’en achèterais beaucoup, si je n’avais pas peur de grossir.

Variantes orthographiques

• si pas de ĝ possible par le clavier : dikigxi

Antonymes

• maldikiĝi Modèle:eo-ak Modèle:eo-ss : maigrir

Apparentés étymologiques

• dika (mot-racine UV ) Modèle:eo-ss : gros, épais
• maldika ( composition de racines de l’ekzercaro §33) Modèle:eo-ss : mince, fin
• pour les autres apparentés, voir la fiche de dika’'

Prononciation

• France (Toulouse) : écouter « dikiĝi [Prononciation ?] »

Références

Vocabulaire:

• E. Grosjean-Maupin, Plena Vortaro de Esperanto, SAT, Parizo, 1934 (selon Retavortaro)
• dikiĝi sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
• dikiĝi sur le site Reta-vortaro.de (RV)
• Racine(s) ou affixe(s) "dik-", "-iĝ-", "-i" présentes dans le dictionnaire des racines « Universala Vortaro » (R1 de l’Akademio de Esperanto).