disciplina
:
Français[modifier le wikicode]
Forme de verbe [modifier le wikicode]
Voir la conjugaison du verbe discipliner | ||
---|---|---|
Indicatif | ||
Passé simple | ||
il/elle/on disciplina | ||
disciplina \di.si.pli.na\
- Troisième personne du singulier du passé simple de discipliner.
Prononciation[modifier le wikicode]
- Lyon (France) : écouter « disciplina [Prononciation ?] »
Ancien occitan[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Du latin disciplina.
Nom commun [modifier le wikicode]
disciplina féminin
- Discipline.
- Discipline, instrument de pénitence.
Références[modifier le wikicode]
- François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage
Catalan[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Du latin disciplina.
Nom commun [modifier le wikicode]
disciplina féminin
Prononciation[modifier le wikicode]
- Valence (Espagne) : écouter « disciplina [Prononciation ?] »
Espagnol[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Du latin disciplina.
Nom commun [modifier le wikicode]
disciplina \Prononciation ?\ féminin
Forme de verbe [modifier le wikicode]
Voir la conjugaison du verbe disciplinar | ||
---|---|---|
Indicatif | Présent | |
(él/ella/usted) disciplina | ||
Impératif | Présent | (tú) disciplina |
disciplina \Prononciation ?\
- Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif de disciplinar.
- Deuxième personne du singulier (tú) de l’impératif de disciplinar.
Prononciation[modifier le wikicode]
- (Région à préciser) : écouter « disciplina [Prononciation ?] »
Italien[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Du latin disciplina.
Nom commun [modifier le wikicode]
Singulier | Pluriel |
---|---|
disciplina \diʃ.ʃi.ˈpli.na\ |
discipline \diʃ.ʃi.ˈpli.ne\ |
disciplina \diʃ.ʃi.ˈpli.na\ féminin
Dérivés[modifier le wikicode]
- autodisciplina (« autodiscipline »)
Prononciation[modifier le wikicode]
- (Région à préciser) : écouter « disciplina [Prononciation ?] »
- Italie : écouter « disciplina [Prononciation ?] »
Voir aussi[modifier le wikicode]
- disciplina sur l’encyclopédie Wikipédia (en italien)
- disciplina dans le recueil de citations Wikiquote (en italien)
Latin[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Dérivé de discipulus (« élève »), avec le suffixe -ina.
Nom commun [modifier le wikicode]
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | disciplină | disciplinae |
Vocatif | disciplină | disciplinae |
Accusatif | disciplinăm | disciplinās |
Génitif | disciplinae | disciplinārŭm |
Datif | disciplinae | disciplinīs |
Ablatif | disciplinā | disciplinīs |
disciplina \Prononciation ?\ féminin
- Action d'apprendre, de s'instruire.
- ad druides magnus adulescentium numerus disciplinae causa concurrit — (César, G. 6. 13. 4)
- un grand nombre de jeunes gens s'empressent chez les druides pour s'instruire
- res quarum est disciplina — (Cicéron, Div. 2. 10)
- les choses qui sont matière d'étude, d'enseignement
- ad druides magnus adulescentium numerus disciplinae causa concurrit — (César, G. 6. 13. 4)
- Enseignement.
- discimplinam ab aliquo accipere — (Cicéron, Nat. 1. 26)
- recevoir un enseignement de quelqu'un
- discimplinam ab aliquo accipere — (Cicéron, Nat. 1. 26)
- Education, formation, discipline.
- a pueris nullo officio aut disciplina assuefacti — (César, G. 4. 1)
- n'étant habitués dès l'enfance à aucune obligation ni aucune discipline
- a pueris nullo officio aut disciplina assuefacti — (César, G. 4. 1)
- Principes, règle de vie.
- avi mores disciplinamque imitari — (Cicéron, Dej. 26)
- imiter les mœurs et les principes de son aïeul
- avi mores disciplinamque imitari — (Cicéron, Dej. 26)
Dérivés[modifier le wikicode]
- disciplinabilis (« qui peut être enseigné, disciplinable »)
- disciplinabiliter (« méthodiquement »)
- disciplinaris (« scientifique »)
- disciplinariter (« d'une manière scientifique, scientifiquement »)
- disciplinate (« avec méthode »)
- disciplinatus (« bien instruit, qui a reçu une bonne discipline »)
- disciplinosus (« bien discipliné, docile »)
- indisciplinosus (« indiscipliné »)
- indisciplina (« manque d'instruction, indiscipline »)
- indisciplinate (« sans retenue »)
- indisciplinatio (« acte d'indiscipline »)
- indisciplinatus (« indiscipliné »)
Références[modifier le wikicode]
- « disciplina », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Occitan[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Du latin disciplina.
Nom commun [modifier le wikicode]
Singulier | Pluriel |
---|---|
disciplina \disiˈplino̞\ |
disciplinas \disiˈplino̞s\ |
disciplina \disiˈplino̞\ (graphie normalisée) féminin
Vocabulaire apparenté par le sens[modifier le wikicode]
- discípol (« disciple »)
- disciplinable (« disciplinable »)
- disciplinar (« discipliner »)
- disciplinari (« disciplinaire »)
Antonymes[modifier le wikicode]
- indisciplina (« indiscipline »)
Variantes orthographiques[modifier le wikicode]
- disciplino [1] (graphie mistralienne)
Forme de verbe [modifier le wikicode]
disciplina \disiˈplino̞\ (graphie normalisée)
- Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif de disciplinar.
- Deuxième personne du singulier de l’impératif de disciplinar.
Prononciation[modifier le wikicode]
- France (Béarn) : écouter « disciplina [Prononciation ?] »
Références[modifier le wikicode]
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- Academia Occitana-Consistòri del Gai Saber, Diccionari General de la Lenga Occitana (DGLO), XXI s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001, ISBN 978-2-85910-300-7 → Consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- [1] Frédéric Mistral, Lou Tresor dóu Félibrige ou Dictionnaire provençal-français embrassant les divers dialectes de la langue d’oc moderne, 1879
Portugais[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Du latin disciplina.
Nom commun [modifier le wikicode]
disciplina féminin
Slovène[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Du latin disciplina.
Nom commun [modifier le wikicode]
Cas | Singulier | Duel | Pluriel |
---|---|---|---|
Nominatif | disciplina | disciplini | discipline |
Accusatif | disciplino | disciplini | discipline |
Génitif | discipline | disciplin | disciplin |
Datif | disciplini | disciplinama | disciplinam |
Instrumental | disciplino | disciplinama | disciplinami |
Locatif | disciplini | disciplinah | disciplinah |
disciplina \Prononciation ?\ féminin
Catégories :
- français
- Formes de verbes en français
- ancien occitan
- Mots en ancien occitan issus d’un mot en latin
- Noms communs en ancien occitan
- catalan
- Mots en catalan issus d’un mot en latin
- Noms communs en catalan
- espagnol
- Mots en espagnol issus d’un mot en latin
- Lemmes en espagnol
- Noms communs en espagnol
- Formes de verbes en espagnol
- italien
- Mots en italien issus d’un mot en latin
- Lemmes en italien
- Noms communs en italien
- latin
- Dérivations en latin
- Mots en latin suffixés avec -ina
- Lemmes en latin
- Noms communs en latin
- occitan
- Mots en occitan issus d’un mot en latin
- Noms communs en occitan
- Occitan en graphie normalisée
- Formes de verbes en occitan
- portugais
- Mots en portugais issus d’un mot en latin
- Lemmes en portugais
- Noms communs en portugais
- slovène
- Mots en slovène issus d’un mot en latin
- Lemmes en slovène
- Noms communs en slovène