uchau
Français
Étymologie
- De l’occitan uchau (« huitième »).
Nom commun
Singulier | Pluriel |
---|---|
uchau | uchaus |
\Prononciation ?\ |
uchau masculin
- Modèle:histoire Participation dans une activité économique au Moyen Âge, en pays de langue d’oc.
- L’uchau est cessible et il l'a toujours été. Ceux qui veulent sortir de la société vendent leur uchau. — (Raymond Théodore Troplong, Le Droit civil expliqué, 1843)
Notes
- Seule une minorité de noms français en -au ont leur pluriel en -aus au lieu de -aux : antitau, berimbau, burgau, crau, donau, grau, hessiau, jautereau, jotterau, karbau, kérabau, landau, restau, sarrau, saun gau, senau, tamarau, tau, uchau, unau, wau.
Traductions
Occitan
Étymologie
- Forme populaire du latin octavus (« huitième »).
Nom commun
Singulier | Pluriel |
---|---|
uchau \Prononciation ?\ |
uchaus \Prononciation ?\ |
uchau [Prononciation ?] (graphie normalisée) (graphie mistralienne) masculin
- Huitième (mesure de vin en pays de langue d’oc).
- voidava uchau sus uchau — (Andrieu Lagarda, Les Secrèts de las Bèstias, page 308, 2014. ISBN 978-2-916718-53-8.)
- voidava uchau sus uchau — (Andrieu Lagarda, Les Secrèts de las Bèstias, page 308, 2014. ISBN 978-2-916718-53-8.)