σεληνιακός

Grec

Étymologie

Du grec ancien.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		σεληνιακός		σεληνιακή		σεληνιακό
génitif		σεληνιακού		σεληνιακής		σεληνιακού
accusatif		σεληνιακό		σεληνιακή		σεληνιακό
vocatif		σεληνιακέ		σεληνιακή		σεληνιακό
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		σεληνιακοί		σεληνιακές		σεληνιακά
génitif		σεληνιακών		σεληνιακών		σεληνιακών
accusatif		σεληνιακούς		σεληνιακές		σεληνιακά
vocatif		σεληνιακοί		σεληνιακές		σεληνιακά

σεληνιακός (seliniakós) \sɛ.li.ɲa.ˈkɔs\

1. Lunaire.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Grec ancien

Étymologie

Dérivé de σελήνη, selếnê (« lune »).

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		σεληνιακός		σεληνιακή		σεληνιακόν
vocatif		σεληνιακέ		σεληνιακή		σεληνιακόν
accusatif		σεληνιακόν		σεληνιακήν		σεληνιακόν
génitif		σεληνιακοῦ		σεληνιακῆς		σεληνιακοῦ
datif		σεληνιακῷ		σεληνιακῇ		σεληνιακῷ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		σεληνιακώ		σεληνιακά		σεληνιακώ
vocatif		σεληνιακώ		σεληνιακά		σεληνιακώ
accusatif		σεληνιακώ		σεληνιακά		σεληνιακώ
génitif		σεληνιακοῖν		σεληνιακαῖν		σεληνιακοῖν
datif		σεληνιακοῖν		σεληνιακαῖν		σεληνιακοῖν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		σεληνιακοί		σεληνιακαί		σεληνιακά
vocatif		σεληνιακοί		σεληνιακαί		σεληνιακά
accusatif		σεληνιακούς		σεληνιακάς		σεληνιακά
génitif		σεληνιακῶν		σεληνιακῶν		σεληνιακῶν
datif		σεληνιακοῖς		σεληνιακαῖς		σεληνιακοῖς

σεληνιακός, selêniakós *\se.lɛː.ni.a.ˈkos\

1. Lunaire.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)