battuo

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Apparenté à andabata (« andabate »), également d’origine celtique, ce verbe gaulois[1] partage le même étymon indo-européen, *‌‌bhau- (« frapper »), que le latin fatuus (« idiot »).

Verbe [modifier le wikicode]

battuo, infinitif : battuĕre, parfait : battuī \Prononciation ?\ transitif (voir la conjugaison)

  1. Battre, frapper, rosser, piler.
    • PATINA SOLEARUM. Soleas battue et curatas compones in patina. Adicies oleum, liquamen, vinum. Dum coquitur, teres piper, ligusticum, origanum, fricabis, suffundes ius, ova cruda, et unum corpus facies. Super soleas refundes, lento igni coques. Cum duxerit, piper asparges et inferes. — (Apicius, De re coquinaria)

battuo intransitif

  1. S’escrimer.

Note : Par convention, les verbes latins sont désignés par la 1re personne du singulier du présent de l’indicatif.

Variantes[modifier le wikicode]

Synonymes[modifier le wikicode]

Dérivés[modifier le wikicode]

Dérivés dans d’autres langues[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]