Aller au contenu

μικρός

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Du grec ancien μικρός, mikrós.
cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif μικρός μικρή μικρό
génitif μικρού μικρής μικρού
accusatif μικρό μικρή μικρό
vocatif μικρέ μικρή μικρό
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif μικροί μικρές μικρά
génitif μικρών μικρών μικρών
accusatif μικρούς μικρές μικρά
vocatif μικροί μικρές μικρά

μικρός (mikrós) \mi.ˈkɾɔs\

  1. Jeune.
  2. Petit.
Apparenté à σμικρός, smikrós  petit »), σμήχω, smêkhô  frotter »), au latin mica (« miette »), à l’anglais small petit »), de l’indo-européen commun *smē-[1] (« frotter, user par le frottement, miette »).
cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif μικρός μικρά μικρόν
vocatif μικρέ μικρά μικρόν
accusatif μικρόν μικράν μικρόν
génitif μικροῦ μικρᾶς μικροῦ
datif μικρ μικρ μικρ
cas duel
masculin féminin neutre
nominatif μικρώ μικρά μικρώ
vocatif μικρώ μικρά μικρώ
accusatif μικρώ μικρά μικρώ
génitif μικροῖν μικραῖν μικροῖν
datif μικροῖν μικραῖν μικροῖν
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif μικροί μικραί μικρά
vocatif μικροί μικραί μικρά
accusatif μικρούς μικράς μικρά
génitif μικρῶν μικρῶν μικρῶν
datif μικροῖς μικραῖς μικροῖς

μικρός, mikrós *\mi.ˈkros\ (comparatif : μικρότερος ; superlatif : ἐλάχιστος)

  1. Petit.
    • Μικρὸν κακὸν μέγα ἀγαθόν
      Un petit mal un grand bien
  2. De petite taille.
  3. En petite quantité.
  4. De médiocre qualité, peu important, faible.
  5. De peu de durée.

μικρός, mikrós *\mi.ˈkros\

  1. (À l’accusatif) Un peu.
  2. (Au génitif) De peu. Peu s’en faut, presque.
    • μικροῦ δεῖν
      s’en falloir de peu
  3. (Au datif) Peu, ou un peu. Il est surtout utilisé devant un adverbe ou un comparatif.

Dérivés dans d’autres langues

[modifier le wikicode]

Prononciation

[modifier le wikicode]

Références

[modifier le wikicode]
  1. Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage