bekennen

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Révision datée du 8 octobre 2019 à 01:19 par 90.4.217.209 (discussion) (→‎Verbe : Si on met « connaitre » juste avant, il faut être cohérent.)

Allemand

Étymologie

Dérivé de kennen (« connaitre »), avec le préfixe be-.

Verbe

bekennen \bəˈkɛ.nən\ intransitif (voir la conjugaison)

  1. Confesser.

Dérivés

Néerlandais

Étymologie

Dérivé de kennen (« connaitre »), avec le préfixe be-.

Verbe

Présent Prétérit
ik beken bekende
jij bekent
hij, zij, het bekent
wij bekennen bekenden
jullie bekennen
zij bekennen
u bekent bekende
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben bekennend bekend

bekennen \Prononciation ?\ transitif ou intransitif

  1. Avouer, confesser, reconnaitre.

Synonymes

Apparentés étymologiques

Vocabulaire apparenté par le sens

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,6 % des Flamands,
  • 100,0 % des Néerlandais.

Prononciation

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]