divino

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Breton[modifier le wikicode]

Forme de verbe [modifier le wikicode]

Mutation Forme
Non muté divino
Adoucissante zivino
Durcissante tivino

divino \diˈvĩːno\

  1. Troisième personne du singulier du futur de l’indicatif de divinañ/diviniñ/divinout.

Espagnol[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du latin divinus.

Adjectif [modifier le wikicode]

Genre Singulier Pluriel
Masculin divino
\diˈβi.no\
divinos
\diˈβi.nos\
Féminin divina
\diˈβi.na\
divinas
\diˈβi.nas\

divino [diˈβi.no]

  1. Divin.

Apparentés étymologiques[modifier le wikicode]

Prononciation[modifier le wikicode]

Italien[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du latin divinus.

Adjectif [modifier le wikicode]

Singulier Pluriel
 positif 
Masculin divino
\di.ˈvi.no\
divini
\di.ˈvi.ni\
Féminin divina
\di.ˈvi.na\
divine
\di.ˈvi.ne\
 superlatif absolu 
Masculin divinissimo
\di.vi.ˈnis.si.mo\
divinissimi
\di.vi.ˈnis.si.mi\
Féminin divinissima
\di.vi.ˈnis.si.ma\
divinissime
\di.vi.ˈnis.si.me\

divino \di.ˈvi.no\

  1. Divin.

Apparentés étymologiques[modifier le wikicode]

Anagrammes[modifier le wikicode]

Modifier la liste d’anagrammes

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

De divinus (« divin, devin »), dérivé de divus (« dieu ») et/ou divum (« ciel »).

Verbe [modifier le wikicode]

dīvīnō, infinitif : dīvīnāre, parfait : dīvīnāvī, supin : dīvīnātum \Prononciation ?\ transitif (voir la conjugaison)

  1. Prédire la volonté du Ciel, présager du futur.
    • animo non divinante futura — (Ovide. Tr. 4, 8, 29)
  2. Prophétiser.
    • permulta collecta sunt ab Antipatro, quae mirabiliter a Socrate divinata sunt — (Cicéron, De divinatione, livre I, 54, 123)
      Antipater a rassemblé beaucoup des admirables prophéties de Socrate.
  3. Deviner, dévoiler une chose cachée.
    • consulti augures uitiosum uideri dictatorem pronuntiauerunt. eam rem tribuni suspectam infamemque criminando fecerunt: nam neque facile fuisse id uitium nosci, cum consul oriens de nocte silentio diceret dictatorem, neque ab consule cuiquam publice priuatimue de ea re scriptum esse nec quemquam mortalium exstare qui se uidisse aut audisse quid dicat quod auspicium dirimeret, neque augures diuinare Romae sedentes potuisse quid in castris consuli uitii obuenisset — (Live, Ab Urbe Condita, livre VIII, 23)
      les augures consultés, prononcèrent que l'élection semblait vicieuse. Les tribuns attaquèrent cette décision qu'ils soupçonnaient et qu'ils accusaient de mauvaise foi. Ce n'est pas là un vice facile à connaître, car le consul se lève la nuit, en silence, pour créer le dictateur ; le consul n'a écrit sur ce sujet à personne, ni au sénat ni à des particuliers ; il n'existe pas un mortel qui dise avoir vu ou entendu rien qui pût interrompre les auspices ; et les augures, siégeant à Rome, n'ont pu deviner un vice survenu au camp, chez un consul. — (traduction)

Note : Par convention, les verbes latins sont désignés par la 1re personne du singulier du présent de l’indicatif.

Variantes[modifier le wikicode]

Synonymes[modifier le wikicode]

Dérivés[modifier le wikicode]

Dérivés dans d’autres langues[modifier le wikicode]

Forme d’adjectif [modifier le wikicode]

divino \Prononciation ?\

  1. Datif masculin singulier de divinus.
  2. Ablatif masculin singulier de divinus.
  3. Datif neutre singulier de divinus.
  4. Ablatif neutre singulier de divinus.

Forme de nom commun 1 [modifier le wikicode]

divino \Prononciation ?\

  1. Datif singulier de divinum.
  2. Ablatif singulier de divinum.

Forme de nom commun 2[modifier le wikicode]

divino \Prononciation ?\

  1. Datif singulier de divinus.
  2. Ablatif singulier de divinus.

Références[modifier le wikicode]

  • « divino », dans Félix GaffiotDictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 549)

Portugais[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du latin divinus.

Adjectif [modifier le wikicode]

Singulier Pluriel
Masculin divino
\di.ˈvi.nu\
divinos
\di.ˈvi.nuʃ\
Féminin divina
\di.ˈvi.na\
divinas
\di.ˈvi.naʃ\

divino \di.ˈvi.nu\ masculin

  1. Divin.
    • direito divino dos reis.
      droit divin des rois.
    • objetos divinos.
      objets divins.
    • a divina comédia.
      la divine comédie.
    • revelações divinas.
      révélations divines.

Dérivés[modifier le wikicode]

Apparentés étymologiques[modifier le wikicode]

Nom commun [modifier le wikicode]

Singulier Pluriel
divino
\di.ˈvi.nu\
divinos
\di.ˈvi.nuʃ\

divino \di.ˈvi.nu\ masculin

  1. Divin.

Prononciation[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]

Voir aussi[modifier le wikicode]

  • divino sur l’encyclopédie Wikipédia (en portugais)