finiĝi

Espéranto

Dans d’autres systèmes d’écriture : finigxi, finighi

Étymologie

(Date à préciser) Composé de la racine fin (« finir »), du suffixe -iĝ- (« devenir ») et de la finale -i (verbe).

Verbe

Voir la conjugaison du verbe finiĝi
Infinitif	finiĝi

finiĝi \fi.ˈni.d͡ʒi\ intransitif

1. Finir, prendre fin, se terminer.
   • Anstataŭ "la" oni povas ankaŭ diri "l" (sed nur post prepozicio, kiu finiĝas per vokalo)

     Au lieu de "la", on peut aussi dire "l" (mais seulement après un préposition qui se termine par une voyelle)

Apparentés étymologiques

→ voir la catégorie Mots en espéranto comportant la racine fin 

• fina
• fine
• fini
• fino
• finado
• finaĵo
• finigi
• finiĝi
• finiĝo
• finita
• finulo
• finizi
• alfinigi
• elfini
• ĝisfine
• misfino
• nefinita
• postfinaĵo
• senfina
• senfine
• finatingi
• findecidi
• finofara
• finfari
• finfine
• finkonstrui
• finkonstruiĝi
• finlegi
• finlerni
• finmanĝi
• finpagi
• finveni
• linifino
• mondfino
• semajnfino, semajnofino
• monatfino
• velkofino

Voir la liste

Prononciation

• France (Toulouse) : écouter « finiĝi [Prononciation ?] »

Voir aussi

• fino sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto) 

Références

Bibliographie

• E. Grosjean-Maupin, Plena Vortaro de Esperanto, SAT, Parizo, 1934 (racine U.V-4OA)
• finiĝi sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
• finiĝi sur le site Reta-vortaro.de (RV)
• Composition "fin-iĝ-i" (à racines U.V.) présente dans l’Ekzercaro de la Fundamento (Ekzercaro,  R1 de l’Akademio de Esperanto).