Aller au contenu

kanti

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
(Date à préciser) Composé de la racine kant (« chanter ») et de la finale -i (verbe)
Racine issue de l’italien canto et du latin cantus[1].
Voir la conjugaison du verbe kanti
Infinitif kanti

kanti \ˈkan.ti\ transitif · mot-racine UV

  1. Chanter, produire avec la voix une suite de sons variés, selon les règles de la musique.
    • Ni aŭdis ŝin kantantan. — (Louis de Beaufront, Commentaire sur la grammaire de la Langue Internationale "Esperanto", 1900)
      Nous l’avons entendue chanter.
  2. Chanter, en parlant d’un oiseau.
    • La suno lumis, kaj la birdoj kantis, kaj la konfirmitoj kunkantis kaj tenis sin reciproke je la manoj. — (L. L. Zamenhof, Fabeloj de Andersen 2, 1916)
      Le soleil brillait, et les oiseaux chantaient, et les fiancés chantaient ensemble et se tenaient l’un l’autre par la main.
  3. (Sens figuré) Raconter, chanter.
    • Tiu ĉi romanco, mi ĝin aŭdis kantatan. — (Louis de Beaufront, Commentaire sur la grammaire de la Langue Internationale "Esperanto", 1900)
      Cette romance, je l’ai entendu chanter.

Académiques :

Autres;

Prononciation

[modifier le wikicode]
  • kanto sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto) 

Références

[modifier le wikicode]

Bibliographie

[modifier le wikicode]
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

kanti \Prononciation ?\ masculin (pluriel : kantuna)

  1. Boutique, magasin.
  1. Andras Rajki, Etymological Dictionary of the Esperanto Language, 2006 (lire en ligne)