suno

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Breton[modifier le wikicode]

Forme de verbe [modifier le wikicode]

suno \ˈsỹːno\

  1. Troisième personne du singulier du futur de l’indicatif du verbe sunañ/suniñ.

Espéranto[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

(Date à préciser) Composé de la racine sun (« soleil ») et de la finale -o (substantif).

Nom commun [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Nominatif suno
\ˈsu.no\
sunoj
\ˈsu.noj\
Accusatif sunon
\ˈsu.non\
sunojn
\ˈsu.nojn\

suno \ˈsu.no\

  1. (Astronomie) Soleil.
    • La suno estis ĉiam kaŝita malantaŭ dompintoj, kaj stratlampoj siblis la tutan tagon. — (Tim Westover, Tri Ruĝaj Knabinoj, Marvirinstrato, 2009, page 19)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
  2. (Astronomie) Soleil (n’importe quelle étoile considérée par rapport à ses planètes).
  3. (Par extension) Lumière du soleil.

Apparentés étymologiques[modifier le wikicode]

→ voir la catégorie Mots en espéranto comportant la racine sun Mots en espéranto comportant la racine sun.

Hyperonymes[modifier le wikicode]

Holonymes[modifier le wikicode]

Prononciation[modifier le wikicode]

Anagrammes[modifier le wikicode]

Voir aussi[modifier le wikicode]

  • suno sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto) 

Références[modifier le wikicode]

Bibliographie[modifier le wikicode]

Ido[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

mot composé de sun- et -o « substantif »

Nom commun [modifier le wikicode]

Singulier Pluriel
suno
\Prononciation ?\
suni
\Prononciation ?\

suno

  1. Soleil.

Prononciation[modifier le wikicode]