caracalla

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Voir aussi : Caracalla

Gaulois[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Mot attesté en latin. Il est à rapprocher de cara (« tête »)[1][2] et, peut-être, celo (« couvrir, cacher ») : « tunique à capuchon, à couvre-chef ». Comparer pour le sens avec toga de tego.

Nom commun [modifier le wikicode]

caracalla

  1. (Habillement) Sorte de cape.

Voir aussi[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]

  • [1] Xavier Delamarre, Dictionnaire de la langue gauloise : une approche linguistique du vieux-celtique continental, préf. de Pierre-Yves Lambert, Errance, Paris, 2003, 2e édition, ISBN 2-87772-237-6 (ISSN 0982-2720), page 105
  • [2] Jean-Paul Savignac, Dictionnaire français-gaulois, La Différence, 2004, ISBN 978-2729115296, page 84

Italien[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

(Nom 1) Du latin caracalla.
(Nom 2) De l’espagnol caracol → voir caraco et caracollo.

Nom commun 1 [modifier le wikicode]

Singulier Pluriel
caracalla
\Prononciation ?\
caracalle
\Prononciation ?\

caracalla \Prononciation ?\ féminin

  1. (Habillement) Caracalle.

Nom commun 2[modifier le wikicode]

Singulier Pluriel
caracalla
\Prononciation ?\
caracalle
\Prononciation ?\

caracalla \Prononciation ?\ féminin

  1. (Botanique) Haricot caracolle (Cochliasanthus caracalla).

Voir aussi[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du gaulois caracalla[1].

Nom commun [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Nominatif caracallă caracallae
Vocatif caracallă caracallae
Accusatif caracallăm caracallās
Génitif caracallae caracallārŭm
Datif caracallae caracallīs
Ablatif caracallā caracallīs

cărăcalla \Prononciation ?\ féminin

  1. (Habillement) Tunique avec capuchon et manches portée en Gaule.
    • Aurelius Antoninus Bassianus Caracalla, Severi filius, Lugduni genitus, imperavit solus annos sex. Hic Bassianus ex avi materni nomine dictus est. At cum e Gallia vestem plurimam devexisset talaresque caracallas fecisset coegissetque plebem ad se salutandum indutam talibus introire, de nomine huiusce vestis Caracalla cognominatus est. — (Epitome de Caesaribus)

Variantes[modifier le wikicode]

Voir aussi[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]

  1. « caracalla », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage