honor

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Voir aussi : Honor

Ancien occitan[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du latin honor.

Nom commun [modifier le wikicode]

honor masculin

  1. Honneur, avantage.
  2. Dignité, bénéfice, droits honorifiques, fonds, terre, domaine, patrimoine.

Variantes[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]

  • François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage

Anglais[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du latin honor.

Nom commun [modifier le wikicode]

Singulier Pluriel
honor
\ˈɑnɚ\
honors
\ˈɑnɚz\

honor (h muet)\ˈɑ.nɚ\

  1. (États-Unis) Honneur.

Variantes orthographiques[modifier le wikicode]

Dérivés[modifier le wikicode]

Verbe [modifier le wikicode]

Temps Forme
Infinitif to honor
\ˈɑ.nɚ\
Présent simple,
3e pers. sing.
honors
\ˈɑ.nɚz\
Prétérit honored
\ˈɑ.nɚd\
Participe passé honored
\ˈɑ.nɚd\
Participe présent honoring
\ˈɑ.nɚ.ɪŋ\
voir conjugaison anglaise

honor (h muet)\ˈɑ.nɚ\

  1. (États-Unis) Honorer.

Variantes orthographiques[modifier le wikicode]

Prononciation[modifier le wikicode]

Catalan[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du latin honor.

Nom commun [modifier le wikicode]

Singulier Pluriel
honor
\Prononciation ?\
honors
\Prononciation ?\

honor masculin et féminin identiques

  1. Honneur.

Prononciation[modifier le wikicode]

Espagnol[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du latin honor.

Nom commun [modifier le wikicode]

Singulier Pluriel
honor
\oˈnoɾ\
honores
\oˈnoɾ.es\

honor masculin

  1. Honneur.

Prononciation[modifier le wikicode]

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

De honos par rhotacisme. Pour des explications détaillées sur le rhotacisme en latin, voir « r » en latin.

Nom commun [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Nominatif honor honorēs
Vocatif honor honorēs
Accusatif honorem honorēs
Génitif honoris honorum
Datif honorī honoribus
Ablatif honorĕ honoribus

honor \Prononciation ?\ masculin

  1. Honneur.
    • atrocius in urbe saevitum: nobilitas, opes, omissi gestique honores pro crimine et ob virtutes certissimum exitium. nec minus praemia delatorum invisa quam scelera, cum alii sacerdotia et consulatus ut spolia adepti, procurationes alii et interiorem potentiam, agerent verterent cuncta odio et terrore. corrupti in dominos servi, in patronos liberti; et quibus deerat inimicus per amicos oppressi — (Tacite, H. I. 2)
      [je relate] …des cruautés plus atroces dans Rome : noblesse, opulence, honneurs refusés ou reçus, comptés pour autant de crimes, et la vertu devenue le plus irrémissible de tous ; les délateurs, dont le salaire ne révoltait pas moins que les forfaits, se partageant comme un butin sacerdoces et consulats, régissant les provinces, régnant au palais, menant tout au gré de leur caprice ; la haine ou la terreur armant les esclaves contre leurs maîtres, les affranchis contre leurs patrons ; enfin ceux à qui manquait un ennemi, accablés par leurs amis.

Dérivés[modifier le wikicode]

Apparentés étymologiques[modifier le wikicode]

Dérivés dans d’autres langues[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]

Papiamento[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du latin honor.

Nom commun [modifier le wikicode]

honor

  1. Honneur.

Polonais[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du latin honor.

Nom commun [modifier le wikicode]

honor (genre à préciser : {{m}}, {{f}}, {{mf}}, {{n}} ?)

  1. Honneur.

Synonymes[modifier le wikicode]

Prononciation[modifier le wikicode]

Suédois[modifier le wikicode]

Forme de nom commun [modifier le wikicode]

Commun Indéfini Défini
Singulier hona honan
Pluriel honor honorna

honor \Prononciation ?\

  1. Pluriel indéfini de hona.