boud

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Révision datée du 18 juin 2019 à 13:50 par Surbot (discussion | contributions) (→‎Néerlandais : Ajout du taux de reconnaissance)

Breton

Étymologie

→ voir bout.
À comparer avec le mot gallois bod (sens identique).

Adjectif

boud \ˈbuːt\

  1. Sourd, bourdonnant, grave (son, bruit, accent).

Nom commun 1

boud \ˈbuːt\ masculin (pluriel boudoù)

  1. Bourdonnement.

Dérivés

Nom commun 2

boud \ˈbuːt\ masculin (pluriel boudoù)

  1. Être (créature vivante).

Prononciation

Dérivés

Néerlandais

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif

boud \Prononciation ?\

  1. Hardi, courageux, vaillant.
    • Met een boude stem.
      D’une voix assurée.
  2. (Péjoratif) Impudent, effronté, hardi, audacieux.
    • Een boude bewering.
      Une affirmation présomptueuse.

Synonymes

audacieux

hardi

Dérivés

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 43,2 % des Flamands,
  • 58,8 % des Néerlandais.

Prononciation

Prononciation manquante. (Ajouter)

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]