kiu

Voir aussi : kĩu, kiu-

Espéranto

Étymologie

Formé de ki- (préfixe des mots interrogatifs et relatifs) et de -u (suffixe corrélatif d’individualité).

Adjectif interrogatif

Cas	Singulier	Pluriel
Nominatif	kiu \ˈki.u\	kiuj \ˈki.uj\
Accusatif	kiun \ˈki.un\	kiujn \ˈki.ujn\

kiu \ˈki.u\ mot-racine UV

1. Quel.
   • El kiu lando vi venas?

     De quel pays viens-tu ?

Pronom interrogatif

Cas	Singulier	Pluriel
Nominatif	kiu \ˈki.u\	kiuj \ˈki.uj\
Accusatif	kiun \ˈki.un\	kiujn \ˈki.ujn\

kiu \ˈki.u\ mot-racine UV

1. Qui.
   • Kiu venis?

     Qui est venu ?

2. Lequel.
   • Kiun el viaj filmoj vi pli ŝatas?

     Lequel de ses films préfères-tu ?

Pronom relatif

Cas	Singulier	Pluriel
Nominatif	kiu \ˈki.u\	kiuj \ˈki.uj\
Accusatif	kiun \ˈki.un\	kiujn \ˈki.ujn\

kiu \ˈki.u\ mot-racine UV

1. Qui, que.
   • La amiko, kiu vidis mian patron.

     L’ami qui a vu mon père.

Vocabulaire apparenté par le sens

Corrélatifs en espéranto, ou tabelvortoj {cat}
Intention		indéfini	question	désignation	totalité	négation
	Préfixe	i-	ki-	ti-	ĉi-	neni-
Suff.	Sens	un quelconque, un certain —	quel — ?! lequel —	ce — là	tout — chaque —	aucun —
-o	chose, situation	io(n)	kio(n)	(ĉi) tio(n)	ĉio(n)	nenio(n)
-u	personne (si seul)	iu(j/n)	kiu(j/n)	(ĉi) tiu(j/n)	ĉiu(j/n)	neniu(j/n)
	sélection (si + substantif)
-a	qualité	ia(j/n)	kia(j/n)	(ĉi) tia(j/n)	ĉia(j/n)	nenia(j/n)
-e	lieu	ie(n)	kie(n)	(ĉi) tie(n)	ĉie(n)	nenie(n)
-es	possession	ies	kies	(ĉi) ties	ĉies	nenies
-el	manière	iel	kiel	(ĉi) tiel	ĉiel	neniel
-al	cause	ial	kial	(ĉi) tial	ĉial	nenial
-am	temps	iam	kiam	(ĉi) tiam	ĉiam	neniam
-om	quantité	iom	kiom	(ĉi) tiom	ĉiom	neniom

Prononciation

• (Région à préciser) : écouter « kiu [ˈki.u] »
• Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « kiu [Prononciation ?] »
• Brésil : écouter « kiu [Prononciation ?] »
• France (Toulouse) : écouter « kiu [Prononciation ?] »
• France (Vosges) : écouter « kiu [Prononciation ?] »