hir
:
Breton[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Du moyen breton hyr[1].
- À comparer avec les adjectifs hir en gallois, hyr en cornique, sir en gaélique irlandais, siros en gaulois (sens identique).
Adjectif [modifier le wikicode]
Nature | Forme |
---|---|
Positif | hir |
Équatif | ken hir ou keit |
Comparatif | hirocʼh |
Superlatif | hirañ |
Exclamatif | hirat |
hir \ˈhiːr\
- Long (dimension).
- Hervez an doare, diouskouarn Perig al Lakez, ma yontr koz, a oa re hir, kalz hiroc’h eget re ar c’had, damdostik ken hir ha re an azen. — (E. Crocq (Spern-Gwen), Marvailhou Kerne, Ti-moulerez Sant Gwilherm, Sant Brieg, 1910, p. 33)
- Apparemment, les oreilles de Perig al Lakez, mon grand-oncle, étaient trop longues, bien plus longues que celles d’un lièvre, presque aussi longues que celles d’un âne.
- Hervez an doare, diouskouarn Perig al Lakez, ma yontr koz, a oa re hir, kalz hiroc’h eget re ar c’had, damdostik ken hir ha re an azen. — (E. Crocq (Spern-Gwen), Marvailhou Kerne, Ti-moulerez Sant Gwilherm, Sant Brieg, 1910, p. 33)
- Long, qui dure longtemps.
- Ha, ma kleve un trouz bennak, e oa klemmoù hir an avel e gwez avaloù al liorzh, hag ar gaouenn gant he galvadennoù melkonius e koadoù Troboa. — (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 54)
- Et, s’il entendait un bruit, c’était les longues plaintes du vent dans les pommiers du jardin, et la chouette avec ses appels mélancoliques dans les bois de Troboa.
- Ha, ma kleve un trouz bennak, e oa klemmoù hir an avel e gwez avaloù al liorzh, hag ar gaouenn gant he galvadennoù melkonius e koadoù Troboa. — (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 54)
- (Au comparatif après gouzout) Plus.
- Ne ouient ket hirocʼh eus istor an teñzor. — (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 47)
- Ils n’en savaient pas plus sur l’histoire du trésor.
- Ne ouient ket hirocʼh eus istor an teñzor. — (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 47)
Antonymes[modifier le wikicode]
Dérivés[modifier le wikicode]
Dérivés dans d’autres langues[modifier le wikicode]
Prononciation[modifier le wikicode]
- France (Bretagne) : écouter « hir [Prononciation ?] »
Références[modifier le wikicode]
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
Gallois[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Voir le breton hir.
Adjectif [modifier le wikicode]
hir \Prononciation ?\
- Long.
Anagrammes[modifier le wikicode]
Latin[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Apparenté au grec ancien χείρ, kheír (« main »).
Nom commun [modifier le wikicode]
hir \Prononciation ?\ masculin ou neutre indéclinable
- Paume de la main.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Variantes[modifier le wikicode]
Références[modifier le wikicode]
- « hir », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage